• Afgelopen weekend was de partij Almere City tegen Ajax een merkwaardige pot voetbal
    waarin Ajax op de valreep het deksel op de neus kreeg en een krappe zege zag verdampen door een benutte strafschop van de verrassend leuk spelende thuisclub…
    En we moeten het toch even hebben over het fenomeen Brian Brobbey. De gedrongen spits van Ajax, die ik – naar mijn idee – nog nooit heb zien lachen in het veld. Met de kont achterwaarts leunend op de tegenstander, wegdraaien, actie maken of schieten, zijn specialiteit. Soms blind, roekeloos naast/over en soms een doelpunt. Maar een spoor van persoonlijke- of teamvreugde (lees emotie) is zelden te zien bij het fenomeen Brobbey. Die houding was in genoemde partij tegen Almere City nadrukkelijk in beeld. Alsof hij onbegrepen gebukt gaat onder de last van de wereldproblemen… En zijn afmelding voor Oranje was gezien deze speler ‘in een mentale dip’, niet eens verwonderlijk. Zo, die zit in de pocket.
    Bij TVO is zondag jl. een last van de schouders afgevallen. Drie puntjes uit vijf partijen was een nogal schamele start van de competitie. En de volle buit thuis houden tegen LSV dus een eerste bonus en zorgde voor flinke opluchting. Relatief bezien zou na de afgetekende degradatie uit de 3e klasse in de 4e klasse de benodigde punten bij elkaar gesprokkeld kunnen worden om ergens in de middenmoot te kunnen opereren. Maar nadat TVO al in het vorige seizoen kwalitatief een jasje had uitgedaan, heerst momenteel een realistische stemming. Gewoon trachten de benodigde punten te verzamelen om veilig te kunnen eindigen. Uit tegen De Lutte moest daartoe de volgende stap gezet worden. Zondag startte TVO op het Lutterse sportcomplex veelbelovend. Na aanvankelijke schermutselingen veelal op het middenveld, was een goede aanval van TVO over de rechterkant succesvol in de 7e minuut. Stefan Ottink tekende voor de afronding, 0-1. De beste kansen waren vervolgens voor de zwart-witten met een voorzet die net over zeilde en schot van dichtbij, dat door de Lutte doelman in een reflex gekeerd werd. Ook deed de Lutte van zich spreken en doelman Lars Veld moest namens TVO enkele keren handelend optreden. Jorn Groothuis waagde een venijnig afstandsschot, dat geblokt werd en TVO spits Lars van Lubeek stond plotseling vrij voor de doelman maar miste zuiverheid in de afronding. Ook Jelle Mulder zag na een TVO aanval zijn afstandsschot tegen de onderkant van de lat ketsen. Ook Cyriel Temmink zorgde in de 40e minuut namens TVO voor gevaar, maar zijn schot ging over. Met deze voorsprong voor TVO ging de rust in; op grond van het spelbeeld in de eerste fase was dit zeker verdiend.
    Na de hervatting ontspon zich een duel waarin De Lutte aanvankelijk meer gas gaf. Dat kreeg in de 57e minuut daadwerkelijk gestalte, toen Engelbertink slordig uitverdedigen van de TVO defensie van dichtbij koel afstrafte, 1-1. Robert Morskieft zette met een afstandsschot de Lutter doelman flink aan het werk, maar die redde bekwaam. De Lutte werd sterker en TVO ‘liet het een beetje gebeuren’. Duels werden verloren en de eindpass waren de Beckumers steeds slordiger. Het laatste half uur werd bij TVO Maik Ottink ingebracht, die vanwege een ziekte niet fit genoeg was voor een hele wedstrijd, maar hij kon het tij ook niet keren. Temmink leek na een uitval kansrijk vrij op de Lutte doelman af te sprinten, maar miste de finesse om deze kans af te ronden. Waar TVO zich vlak voor tijd rijk rekende met minimaal een punt, werd die illusie in de 88e minuut de grond ingeboord. Uit een vrije schop voor De Lutte vanaf 25 meter glipte de bal uit de handen van TVO doelman Veld en rolde tergend langzaam in het TVO doel, 2-1. Zoals trainer Gijs Noltes het nadien terecht verwoordde; “de 1e helft hadden we meer afstand moeten nemen, kansen genoeg gehad. Die 2e treffer van De Lutte een mazzelgoal, maar ja, we moeten er mee leven’’.
    Knitto